Enkele ‘snelle vragen’ aan Fatima Asabbane
De sportieve Fatima Asabbane uit Genk is dagelijks verantwoordelijke in het Teutenhof in Sint-Huibrechts-Lille. Ze studeerde o.a. verpleegkunde, gezinswetenschappen en volgde nog verschillende andere opleidingen. ‘Ik vind het heerlijk om te blijven leren,’ zegt ze vaak in ons gesprek. Fatima is gehuwd en heeft 2 zonen.
Welke levende persoon bewonder je het meest en waarom?
Ik heb veel bewondering voor de Dalai Lama, de geestelijke leider van het Tibetaanse volk. Via boeken en lezingen verspreidt hij wijsheden over het boeddhisme die onder andere gaan over innerlijke groei en zelfreflectie. Dat raakt me, ik vind daar veel steun in. Ik bewonder de man ook omwille van zijn grote wijsheid en tegelijkertijd zijn grote eenvoud.
Wat is jouw dierbaarste bezit?
Zonder enige twijfel mijn kinderen, al is ‘bezit’ in deze context een slechte woordkeuze. Ik bezit mijn kinderen niet. Zij zijn een stuk van mezelf. Maar mijn kinderen, echtgenoot en honden zijn me heel dierbaar. Ze vormen mijn kerngezin.
Vanuit het boeddhisme vind ik persoonlijke groei dan weer erg belangrijk. Het enige dat je meeneemt is je ziel. Daar moet je in investeren. De rest zoals een huis, boeken, dingen en mensen, … neem je niet mee.
Wat wilde je als kind worden?
(Lachend) Als kind wilde ik vooral heel wijs worden. En als kind maakte ik dan ook nog een gekke link, ik dacht dat alle mensen die een bril dragen ook heel wijs zijn. Daarom wilde ik graag een bril. Maar die kreeg ik niet en daarover maakte ik me dan zorgen. Als 7-jarige wist ik wel al dat ik ‘later’ met mensen wilde werken. En zo geschiedde: eerst werkte ik in de bijzondere jeugdzorg, met jongeren dus, en nu werk ik in de zorg met ouderen.
Wat zou je veranderen in het verleden?
In eerste instantie zou ik zeggen ‘ja, ik wil wel één en ander veranderen’, maar ik ben intussen al oud genoeg om te beseffen dat het verleden gemaakt heeft wie ik nu ben. En dat moet ik omarmen.
In welk land zou je het liefst willen wonen?
Ik ben niet honkvast, maar ik heb ook geen ‘land van voorkeur’. Wat me wel een fijn idee lijkt, is dat je in je leven in verschillende landen woont en dat je kan proeven van de verrijking, de cultuur en de verschillen die die landen te bieden hebben. En dan al die talen nog eens leren, dat lijkt me wel wat. Verder zoek ik voornamelijk de natuur en rust op.
Welk boek en/of welke film hebben indruk op je gemaakt?
Ik zag laatst op Netflix de Zuid-Koreaanse serie Navillera. Dat gaat over een 70-jarige man die nog ballet wil leren. Die reeks heeft me enorm geraakt. Verder ben ik een grote lezer. Ik lees heel veel en bij voorkeur boeken over spiritualiteit, menselijke ontwikkeling of iets over de levensvragen van het moment. Zo heeft het boek ‘Gesprekken met Jeshua” van Pamela Kribbe veel indruk op me gemaakt.
En tot slot de laatste vraag: hoe kom je tot rust?
Ik kom tot rust in de natuur, of door te sporten. Ik vind ook rust in het zalige niksen. Een opleiding met betrekking tot een onderwerp dat me nauw aan het hart ligt, kan me ook rust bieden.
